Od zawsze chciałam wyemigrować z kraju i ujrzeć jak się żyje i pracuje gdzieś indziej w świecie. Inspirowały mnie inne tradycje i kultury, również kiedy tylko ukończyłam studia licencjackie, odłożyłam ciut pieniędzy i poszperałam odrobinkę w sieci w poszukiwaniu jakiegoś taniego miejsca zamieszkania. Od w każdym momencie byłam bardzo kontaktowa i wyjeżdżałam na wszelakiego rodzaju spotkania za granicę, dlatego również miałam w równych państwach bardzo kilka kontaktów. Zdecydowałam się jednak na Norwegię, ponieważ od zawsze chciałam spostrzec ten kraj. Ma możliwość dlatego, że wydawał mi się odrobinkę tajemniczy z tego względu, że jako jeden z nielicznych nie zdecydował się na przystąpienie do Unii Europejskiej. aby utrzymać się w Norwegii musiałam kombinować. Poprosiłam własnego znajomego, który wyjechał tam trzy lata uprzednio, poznał tam kobietę, poślubił ją i ustatkował sobie tam życie o małą pomoc mieszkaniową. Kolega zaoferował się, że będę mogła przez jakiś czas u niego mieszkać dopóki sama nie stanę, jak to należy się mówi, na własne nogi. W tej samej chwili zaczęłam działać. Nie było to zwykłe, ponieważ wbicie się na jakikolwiek rynek jest to dość nieproste i pracochłonne zadanie. Nie poddawałam się jednak. Wymyśliłam sobie, że skoro każdy człowiek musi się odżywiać to ja założę restauracje, która serwowałaby pyszne, regionalne jedzenie. Dlaczego byłam pewna, że będzie pyszne? Ponieważ od dziecka interesowałam się kuchnią i byłam w tym wspaniała. Dość szybko znalazłam lokal, który wynajęłam i wyremontowałam. Kupiłam potrzebne akcesoria, zatrudniłam ludzi i wystartowałam z tą całą maszynką, której ja byłam pilotem. Wszystko miałam dopięte na ostatni guzik. Wystrój wnętrza, zatrudnieni inni ludzie, promocje. Zajęłam się wszystkim sama. Kosztowało mnie to bardzo wiele nerwów, czasu, nieprzespanych nocy i przede wszystkim pieniędzy, ale było warto, ponieważ restauracja świetnie w chwili obecnej prosperuje.
Źródło artykułu: Norwegia